CAMINO PRIMITIVO

Cando se descubriu a tumba do Apóstol, a través da bonita historia ou lenda que quedou para a posterioridade, o primeiro que tivo coñecemento do descubrimento foi o que por aquel entón era Rei Asturiano Alfonso II o Casto, sendo tamén o primeiro monarca en peregrinar, tomando o camiño que discorre polo interior de Asturias cara Lugo e máis tarde cara a capital Compostelá.
Esta ruta é primitiva, dura e escabrosa, pero conta cunha impresionante ruta, con belos paisaxes, consérvanse con todo o seu encanto, salvando as puntuais modificación que as infraestructuras modernas obrigan a efectuar.

O final da mesma, xa moi cerca de Santiago de Compostela fúndese coa gran ruta de peregrinación como é o Camiño Francés.
Podemos asegurar que o paso de peregrinos por un sinfín de encantadores rincón, aldeas, e distintas localidades como a milenaria que é Lugo, convierten esta peregrinación nunha das máis interesantes e emblemáticas.
Conta de 13 etapas

http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/primitivo/

PESCADITOS

BACALLAU Á BRASA

INGREDIENTES

1 anaco de bacallau por persoa
1 cebola
Aceite de oliva
Vinagre
Para acompañar: 
1 pataca mediana por persoa
Pemento vermello
Cebola
Aceite de oliva

PREPARACIÓN

Importante facer unhas boas brasas, neste caso con ramas de vide e carozos de millo.

Untar ben o bacallau con aceite de oliva.

Cando as brasas esten listas pomos o bacallau a asar, dandole a volta para que se faga polos dous lados, o punto de asado é a gusto do comensal

Para acompañar facemos unhas patacas ao pobre: pomos a quentar unha tixola con abundante aceite de oliva.

Cando este quente engadimos as patacas cortadas en rodas finas, a cebola picada e o pemento vermello cortado en tiras.

Freimos ben e cando esten listas sacámolas a un prato que poremos inclinado para que escurran ben o aceite que poidan ter.

Cando o bacallau este asado o emplatamos, e por encima pómoslle cebola cortada, un chorrito de aceite de oliva e unhas pingas de vinagre e o acompañamos coas patacas.

PASEANDO POR

CASTROVERDE

Castroverde é un municipio da provincia de Lugo en Galicia, (España). Pertence á comarca de Lugo. 

O territorio constitúe unha zona de transición entre a meseta luguesa e as Serras Orientais, de maneira que o terreo vai gañando altura cara ao leste coas Serras de Moneiro, Ou Miradoiro (cunha altura de 1.034 m en Pradairo), Puñago e A Baqueriza (cunha altura de 836 m).

Son numerosos os regatos que baixan destes montes, vertiéndose nos ríos Guimarás, Azúmara, Romeán, Outeiro e Tórdea, todos eles afluentes do Miño.

O clima é oceánico con matices continentais, cunha oscilación térmica de até 

13 °C entre temperaturas invernais relativamente baixas (5,6 °C de media en xaneiro) e máis suaves no verán (17,7 °C de media). Ao longo do inverno adoitan producirse fortes xeadas na localidade. O nivel de precipitación sitúase ao redor dos 1.000 mm anuais.

MONUMENTOS PARA VISITAR

Torre de Homenaxe ou Fortaleza do século XIV, coñecido como o Castelo de Castroverde. O Castelo de Castroverde é un castelo situado no concello de Castroverde. A antiga fortaleza do século XIV, pertenceu a D. Álvaro Pérez Osorio duque de Aguiar e conde de Villalobos por doazón de Henrique II. Un século máis tarde D. Sancho Sancho Sánchez de Ulloa, conde de Monterrei, apoderouse do castelo que a súa morte herda dona Isabel de Castro, curmá de D. Sancho. Xa no século XVI, D. Lope Osorio de Moscoso da casa de Altamira comprou o castelo, a vila e as terras. Actualmente é propiedade persoal.

Pazos como o de Vilabade. Na Alta Idade Media existía un Mosteiro Franciscano en Vilabade e, dada a súa situación no Primeiro Camiño de Santiago denominado Camiño Astur-Galaico ou Camiño Lanuxe, foi un lugar de peregrinación de gran significado histórico. Do citado mosteiro subsistía no s. XIV a súa igrexa cuxa Encomenda concédeselle en 1.328 a D. Pedro Fernández de Castro.

Igrexa de Sta. María de Vilabade, tamén coñecida como a Catedral de Castroverde, A igrexa, de estilo gótico, foi mandada constuir por Fernando de Castro, da casa dos Condes de Lemos, no ano 1457. Adherida ao templo pola súa banda sur edificaríase tamén un mosteiro franciscano do que non se conserva ningún resto. Precede o frontis da igrexa un pórtico renacentista de cincoarcos e frontón triangular, mandado edificar por Diego Osorio Escobar e Chamas, Arcebispo de Poboa de México, Vicerrey e Capitán Xeral daquel país. No seu interior conserva un interesante conxunto escultórico barroco, do século XVII, con pezas moi importantes: Unha talla de Santa María, sedente e giratoria, San José, San Juan Bautista e Santiago Matamoros. Nos retablos barrocos laterais: A Dolorosa, San Juan Bautista, a Inmaculada, Santa Bárbara, Santa Catalina de Alexandría e Santa Lucía. Na sacristía, un Cristo gótico popular, do século XVI, de descendimiento articulado. É unha das igrexas máis fermosas no seu xénero en Galicia. Está no Camiño Primitivo a Santiago de Compostela. Foi declarada Monumento Histórico - Artístico Nacional no ano 1979. Á beira da igrexa está o pazo, que a mediados do século XVII foi mandado construír por Diego Osorio Escobar e Chamas para o seu retiro e descanso.

A un quilómetro de Vilabade, na saia da serra de Pradoiro-A Baqueriza, atópase a Hermita da nosa Señora da Carmen. Nesta ermida ten a súa sede a Confraría da Carmen, fundada en 1707 por Juan Montenegro Páramo e Neira e a súa esposa dona Isabel Osorio e Ulloa. A confraría ten actualemente 1712 confrades.

Pazo de Pena, en cal actualmente se atopa á venda, debido á súa deteriori e á espera de que alguén o restaure.

Pazo de Cellán de Mosteiro.

Cova da Valiña, é o único xacemento no que está representado o inicio do PaleolíticoSuperior en Galicia é a Cova da Valiña, en Castroverde (Lugo). Descubrimento casualmente durante traballos de extracción de pedra calcaria para a obtención de cal, foi dada a coñecer por Vázquez Seijas en 1965, xunto coas pedras e ósos (entre os que figuraba unha punta de azagaia, que documenta a actividade de caza con este instrumento típico do Paleolítico Superior) recollidos no momento do seu descubrimento.

CAMIÑO DO NORTE

Esta vía é tan antiga como o Camiño Francés, os reis europeos da Idade Media inclinábanse por ela para chegar a Santiago.

Conforme avanzou a Reconquista e os terreos do sus recuperaron a paz, o Camiño do Norte cedeu pouco a pouco protagonismo. Durante séculos apenas foi empregada polos peregrinos, sen embargo, o renacer do peregrinar a Santiago volveulle dar a súa importancia como ruta e comeza a ser de novo moi popular. A distancia que recorre é a segunda máis longa, por detrás da Vía da Prata. A paisaxe e o terreo convértena nunha opción moi especial, pero por contra, a rede de aloxamentos peregrinos é escasa, aínda que hai alberguesen todo o recorrido e está moi ben sinalizado.

Los Caminos del Norte. (galicias.com)

ITINERARIO

A primeira frecha amarela, que indica o inicio do camiño atópase en Hendaya, na Ponte de Santiago. Xusto no límite fronterizo con Francia.

O camiño transcorre durante a maior parte pela costa ou próxima a ela, é un trazado algo máis duro que o camiño Francés pero cunhas paisaxes moi fermosas onde destaca a cor verde e fúndese coa cor do mar. É unha experiencia con máis contacto coa natureza, á vez que se coñecen agradables e pequenos pobos con xente amable e acolledora.

Consta de 800 km que se reparten en 34 etapas para facelas camiñando.

SAE O SOL

NARÓN

Narón é un municipio español, situado ao noroeste da provincia da Coruña (Galicia). Pertence á comarca de Ferrol. Segundo o INE, a súa poboación empadroada en 2013 era de 39 450 habitantes.

Narón sitúase no oito municipios máis poboados de Galicia, sendo a cuarta cidade na provincia da Coruña despois do tres cidades quizais máis coñecidas (A Coruña, Santiago de Compostela, e Ferrol).

É un municipio mixto, con sete parroquias eminentemente rurais nas que viven menos da cuarta parte da poboación e cun núcleo urbano de máis de 30.000 habitantes[cita requirida] formado polos barrios da Gándara, A Solaina, O Alto do Castiñeiro, Piñeiros, O Couto, Freixeiro e Jubia, destacando pola súa poboación o catro primeiros.

As construcións do seu núcleo urbano son esencialmente de finais do século XX e actuais, pero dentro dos límites do municipio pódense ver algúns edificios históricos como o mosteiro de San Martín de Jubia (probablemente anterior ao século XII na súa orixe) ou os muíños fluviais e de mareas do século XVIII a beiras das dúas principais concas fluviais do termo municipal: o Río Grande de Jubia e o Río Freixeiro.

Desde o punto de vista turístico e de lecer, os seus principais atractivos son:

Muíño de Pedroso e a súa área de descanso, a beiras do río Jubia na parroquia de Pedroso.

Paseo marítimo de Jubia, entre os muíños de Jubia e As Aceas, un dos poucos conservados en Galicia que funcionaban coa forza das mareas.

Igrexa e Mosteiro de San Martín de Jubia, de arte románico con engadidos do barroco galego dos séculos XVII e XVIII. Declarados ben de interese cultural.

Tramos do Camiño Peregrino a San Andrés de Teixido e do Camiño Inglés a Santiago de Compostela.

Aldea Nova, parque temático e educativo sobre o mundo do rural en Galicia situado na parroquia de Sedes.

Pazo Libunca, construción civil de principios do século XX con elementos da arquitectura indiana e modernista situado no lugar de Pena de Embade, entre as parroquias de San Julián de Narón e Castro. Actualmente funciona como establecemento hostaleiro de 5 estrelas.

Zonas de lecer nocturno ao redor da Estrada de Castela, nos barrios de Piñeiros e Jubia, e en torno ao Centro Comercial e de Lecer Dolce Vita Odeón e ao Polígono da Gándara, no barrio da Gándara.

Cantiis e calas na parroquia do Val que forman parte do LIC Costa Ártabra (Rede Natura 2000).

CHOCOLATE

TARTA DA AVOA

INGREDIENTES

- 200 gramos de galletas
- Leite enteiro, a suficiente para mollar as galletas
- Azucre
- 2 ovos grandes
- 1 tableta de chocolate
- 1 sobre para facer natillas
- Leite para as natillas, segundo instrucións
- Manteiga, uns 50 gramos

ELABORACIÓN:

Empezaremos a preparar esta rica torta fundindo o chocolate e deixándoo arrefriar antes de utilizalo. Podes fundilo no microondas ou ben a lume lento nun cazo ou empregando o baño maría, como prefiras, pero ten coidado de facelo lentamente para que non se pegue nin se queime. 

Doutra banda imos facer as natillas, que podes preparalas de forma caseira, ou ben empregando un sobre dos que se compran nos supermercados. Se usas esta segunda opción, le as indicacións que veñen no sobre para saber que cantidade de leite empregar. Unha vez preparadas, nese mesmo recipiente vertemos o chocolate fundido e a manteiga, e mesturamos todo o mellor posible. 

Doutra banda imos separar as claras das xemas de dous ovos. As xemas ímolas a engadir á mestura anterior, volvendo mesturar ben para que se integren xunto ao resto de ingredientes. As claras batémolas a piques de neve, e cando estean listas agregámolas á mestura e removemos de novo, con suavidade neste caso. 

Nun recipiente amplo imos botar o leite e o azucre, e imos removelo para que se derrita o azucre. Aí iremos remojando un pouco as galletas, que se humedezan pero sen chegar a empaparse, xa que non queremos que rompan. 

Imos colocar esas galletas nun molde forrado con papel de aluminio, ou ben usamos un molde desmoldable, para facilitarnos o paso final antes de servila. É interesante empregar un molde redondo se usas galletas redondas, ou ben rectangular se usas galletas desa forma. Se quedan ocos baleiros entre galletas, debes enchelos con anacos de galletas. 

Sobre as galletas imos botar unha capa da mestura de natillas e chocolate, que a cubra ben. Despois colocamos outra quenda de galletas humedecidas, e despois outra capa de natillas chocolateadas, así até acabar nunha capa de natillas e chocolate. Deixamos na neveira até o día seguinte para que a torta cállese, e para servir desmoldamos o molde ou ben sacamos co papel de aluminio, con coidado de non rompela. 

NA CORUÑA

Na provincia da Coruña, dentro da Comunidade Autónoma de Galicia, áchase integrado o municipio de Carnota, na zona occidental da mesma, localidade costeira aínda que situada a uns 700 metros sobre o nivel do mar. Demográficamente, parece ser que as estatísticas mostras un descenso paulatino da súa poboación, con preto de 5.015 habitantes en 2007 e 4.950 para 2008. Non obstantes, o gran atractivo natural da zona atrae o turismo rural na zona, que dinamiza e impulsa o municipio no verán especialmente. O municipio de Carnota áchase constituído por cinco entidades parroquiais, as cales teñen baixo o seu goberno preto de 52 núcleos de poboación. Estas localidades repártense, pois, entre as parroquias de: Ou Pindo, San Mamede, Carnota, Lira e Lariño.

Monumentos e lugares de interese

Os principais atractivos do municipio cóntanse entre igrexas e ermidas, ademais dos vestixios medievais e o interese paisaxístico da zona:

Visita aos xacementos prehistóricos de Laxe, no Descansadeiro.

Visita ao castro de Mallou, de época celta, con construcións típicas e murallas, parcialmente en ruínas.

Visita ao Monte Pindo, de gran valor natural.

A igrexa parroquial de Santa Comba de Carnota, que data do século XVIII.

Visita ao Hórreo de Lira, de gran valor e interese

Visita ao Hórreo de Carnota.

Festas e tradicións

A festa do Entroido que se celebra tres días antes á chegada da Coresma. Festa de interese turístico e orixe medieval.

A festa de San Xoán, que ten lugar o 23 de xuño, onde a tradición da súa xente e as súas constumbres non poden pasar desapercibidos.

A festa de San Clemenzo, celebrada durante o segundo fin de semana de agosto.

Doce

TARTA DE PIÑA

INGREDIENTES

500 ml de nata líquida

1 sobre de Xelatina de piña ou limón 

30 gramos de azúcar

1 lata grande de piña no seu xugo

Caramelo líquido

Bizcochos de soletilla

ELABORACIÓN

Comezamos facendo o caramelo, para iso pomos unhas culleradas (4 ó 5) de azucre nun cazo xunto a un pouco de auga e levamos ao lume, sen mover até que se forme o caramelo e adquira unha bonita cor, coidado que queima moi rápido. Unha vez feito o vertemos no molde onde vaiamos facer a torta e distribuímos por todo o fondo. Tamén podedes comprar o caramelo feito e saltádesvos este paso.

Sobre o caramelo distribuímos as rodajas de piña e reservamos o molde.

Pomos nun cazo a nata, os 30 gramos de azucre e o mollo da piña, cando rompa a ferver engadimos o sobre da xelatina e cociñamos seguindo as instrucións do fabricante. 

Unha vez feita a xelatina coa nata deixamos temperar un pouco e vertemos con coidado sobre as rodajas de piña, sobre elas colocamos os bizcochos de soletilla coidando que recubran perfectamente toda a superficie da nosa torta.

VOLTA CICLISTA A ESPAÑA!!!

O xoves fíxose a presentación oficial das etapas da Volta Ciclista a España que pasarán pola provincia, no Auditorio da cidade das Burgas, Ourense.
Alí os grandes Perico Delgado e Óscar Pereiro xunto con Unipublic e a Deputación de Ourense. 
O Balnerario de Laias será o escenario da saída oficial da Volta 2016.
A Volta a España 2016 disputarase do sábado 20 de agosto ata o domingo 11 de setembro de 2016 e contará con 21 etapas, cun recorrido total de ao redor de 3277,3 kilómetros

• 7 etapas chairas (2 con final en alto).
• 12 etapas de media e alta montaña.
• 1 etapa de contrarreloxo por equipos.
• 1 etapa de contrarreloxo individual.

Características da proba

• 29,4 km contrarreloxo por equipos
• 39 km contrarreloxo individual
• 51 portos de montaña
• 2 días de descanso

Para a provincia de Ourense será un gran escaparate para dar a coñecer as grandísimas posibilidades de turismo que ofrece a cidade, posto que Ourense é unha provincia termal.

Esta será a gran publicidade que acompañará as etapas da Volta no recorrido que farán pola provincia.

Pero nas etapas de Galicia non só recorrerán Ourense senón que outras fermosas estampas serán escenarios de singular beleza para os telespectadores que sigan todos os días dende os seus fogares a carreira ciclista máis importante de España.

Viveiro, o Mirador do Ézaro, Monforte, Betanzos, Marín, Lugo... elixir a mellor será case imposible, por iso nós quedamos con todos e como non, recomendamos viaxar ata aquí para deixarse embelesar pola gran natureza coa que conta Galicia, ademáis da gran gastronomía.

Añadir leyenda

CAMIÑO FRANCÉS

O camiño francés é o que une Saint Jean de Pied de Port (Donibane Garazi) con Santiago de Compostela e converteuse na ruta máis importante e popular das peregrinacións xacobeas. 

No 1993, Ano Xacobeo, prodúcese o rexurdimento peregrinal. A mestura de reto deportivo coa relixiosidade, coa búsqueda do auténtico e dun mesmo, todo elo escoltado por estilos románicos e góticos entre lendas e milagres fan do Camiño de Santiago unha experiencia singular.

O camiño francés está cheo de grandes monumentos con gran valor artístico.

O traxecto recorre as grandes zonas vinícolas da Rioxa, as grandes chairas da meseta e as fermosas montañas de Galicia, entre outros pobos maravillosos que encontramos ao longo deste camiño.
Para facer este camiño a mellor época do ano é primavera e outono, aínda que todas teñen un encanto especial. Os meses de maio, xuño e setembro son os meses máis apropiados, posto que é cando hai menos peregrinos, xa que o 75% fano no mes de xullo ou agosto, e así é mais sinxelo para poder atopar albergues e se o camiño se fai coa intención de reflexionar e buscar o silencio para atoparse cun mesmo, estes serán os meses que debas elixir.

PAZO DE FEFIÑÁNS

En pleno centro da Capital do Albariño, Cambados, atópase este fermoso conxunto arquitectónico que fixo deste un dos lugares máis representativas desta vila chea de historia. Camiñar pola praza transportaranos uns séculos atrás pois parece que o tempo non pasou por este lugar. Un pazo coa súa torre de homenaxe e a igrexa de San Bieito (San Benito), forman este fantástico conxunto creado integramente con granito. A fermosura deste palacio fai que moita xente o considere como o máis belo de Galicia. A parte principal que dá á praza está consturída en forma de escuadra, con moitas portas e xanelas con guardapolvos triangulares. Tres dos balcóns son redondos con varandas de ferro, coma se fosen púlpitos para oratorias. O edificio remátase con dous grandes escudos de armas sobre as portas principais. Outra dos elementos máis singulares de Fefiñáns é a ponte do arco. Orixinalmente eran dous, pero uno foi destruído para facer unha estrada. O que se conserva ten unha balaustrada barroca e comunica as dependencias do pazo co bosque. O viño vai unido á historia de é este palacio, xa que foi o primeiro lugar de Galicia onde se embotelló veu albariño (Medalla de Ouro en Barcelona a principios do século XX). Crese tamén que foi plantada a primeira cepa de albariño do Salnés.

O palacio en forma de L coñéceselle como Pazo de Fefiñáns. As súas orixes remóntanse ao século XVI e a súa construción débese a Juan Sarmiento Valladares, conselleiro de Felipe II. Máis tarde hérdao D. Gonzalo de Valladares e despois o seu fillo Fernando, I e II vizcondes de Fefiñáns. Posteriormente unha ligazón entre os Fefiñanes e os Marqueses de Figueroa a propiedade pasou a estes, familia que o conserva até hoxe. O edificio consta de planta baixa e un piso. Na esquina presenta unha torre da homenaxe que é a imaxe máis característica do conxunto. A outra á caracterízase pola unión da leira anexa por unha ponte dunha arcada. Nas esquinas veremos uns curiosos balcóns circulares. Frontóns e medallones renacentitas adornan as xanelas das ás. Dous escudos de armas pertencentes á familia dos Valladares complentan a ornamentación principal.

Aos pés do edificio temos a espléndida Praza de Fefiñáns con máis de 2.500 m2. Nunha esquina sitúase a Igrexa do San Bieito, mandada construír pola esposa de Gonzalo de Valladares, os cales se haxan aquí enterrados. 

PESCADO

INGREDIENTES

1 rodaballo individual de 1/2 kg aproximadamente

2 dentes allo

sal

vinagre de viño branco

1 cdamostaza do tamaño das do café

aceite de oliva virxe

perexil picadito

ensalada variada para acompañar 

ELABORACIÓN

Collemos a bandexa do forno e o untamos cun pouco de aceite de oliva e un pouquiño de auga, colocamos encima o rodaballo e pómoslle un pouco de sal por encima e metémolo ao forno precalentado uns 20 minutos.

Collemos unha tixola co aceite de oliva e os dentes de allos laminados e o perexil picadito e retirámolo do lume, sacamos o rodaballo do forno e botamos un chorretón de vinagre encima do rodaballo.

A continuación sen que se nos escorregue o rodaballo collemos todo o mollo da bandexa do forno e botámolo á tixola, pómola outra vez ao lume e pomos a culler de mostaza dámoslle unhas voltas coa culler de madeira e quente botámolo por encima do rodaballo.

Presentación, colocamos o rodaballo no prato e adornámolo coa ensalada.