Seguimos de ruta

DE VISITA A MELIDE

O termo municipal de Melide, Mellid en galego, áchase situado no extremo oriental da provincia da Coruña, moi preto da fronteira coa provincia de Lugo, situado a unha altitude media duns 450 metros sobre o nivel do mar. A través da estrada N-547 que une as cidades de Lugo e Santiago de Compostela   pode accederse a Melide, así como a través da N-540 que une Betanzos con Ourense. Melide ocupa un territorio de 100 quilómetros cadrados aproximadamente e conta cunha poboación que supera os 7.800 habitantes. O territorio está estruturado a través de 13 entidades parroquiais.

Monumentos e lugares de interese

O municipio ofrece aos visitantes un interesante patrimonio histórico-artístico xunto a unha contorna natural de gran valor:

Visita á Ponte do Leboreiro, construción do século XIV.

A Ponte Medieval, que data do século XII.

A igrexa de San Martiño de Moldes, construción medieval.

A igrexa de San Vicenzo de Vitriz, en cuxo interior PODE contemplarse un retablo de valor.

A igrexa de San Xoán de Furelos, que data do século XIX.

O Hospital de Peregrinos - Museo Terra de Melide, antigo pazo da zona.

Festas e tradicións

A festa de San Roque, que ten lugar do 15 ao 21 de agosto.

A festa en honra á Virxe do Carmen, que se celebra o 16 de xullo.

A festa de San Caralampio, celebrada o segundo domingo de setembro.

Amasando.

EMPANADA GALEGA DE ATÚN

INGREDIENTES PARA A MASA

•  200g de fariña 
•  100cc de auga
•  Unha cullerada de zume de limón
•  Unha pizca de sal

INGREDIENTES PARA O RECHEO

Unha cebola grande

Dúas latas atún

Un pemento verde

Dous ovos cocidos

150 mililitros de salsa de tomate caseira

Sal

Aceite

A xema dun ovo batido

Pementa

Manteiga

ELABORACIÓN DA MASA

1. Nun vaso mesturar a auga, o limón e o sal.

2. Botar a fariña nun bol e logo o líquido formando unha masa firme. Enharinar a mesa e colocar o bolo.

3. Cun pau estirar e dobrar a masa por 5 veces dándolle forma rectangular, logo levar á neveira por 20 minutos.

4. Levar a masa a unha mesa pouco enharinada, estíraa ou pouco para logo colocar o empaste no centro con espazo de dous centímetros por arriba e abaixo, deixando os lados como para poder dobrar a masa até o centro para pechalo.

5. Co pau nivelar o hojaldre presionando e levantando varias veces, primeiro no centro e logo cara aos lados. Estirar o hojaldre unhas 3 veces o seu tamaño de longo sen enharinar moito e con coidado de non rompelo, dobralo en tres partes (volta simple) unir levemente co palote e deixar descansar máis de 15 minutos na neveira.

6. Repetimos estes pasos 3 veces máis e por ultimo estiramos a masa até darlle un espesor de 2mm ou menos. Cun cortapastas redondo de 10 a 12 cm cortamos as tapas, os recortes podémolos aproveitar para masa de empanadas fritas.

7. Enfariñamos as tapas e gardar con separadores de papel celofán ou con papel filme. Conservar en neveira até 24h.

PASOS A SEGUIR

Comezamos preparando o recheo. Para iso picamos ben a cebola e o pemento e o sofreímos nunha tixola a lume lento con bastante aceite. Cando estea listo engadímoslle o atún, ovo cocido picado, sal, pementa e a salsa de tomate.

Nunha placa de forno, engrasada con manteiga, estendemos unha parte da masa e engadímoslle o recheo.

Tapamos coa outra parte, picamos varias veces co tenedor e pintamos coa xema dun ovo batido.

Precalentamos o forno a 200ºC e metemos a empanada.

Sacar cando estea dourada.

OS CAMIÑOS QUE LEVAN A SANTIAGO

Santiago de Compostela é a capital de Galicia e punto referente para moitos que desexan achegarse ata ela por diferentes intereses e curiosidades.
Moitos chegan a Santiago movidos pola fe, outros por reencontrase con eles mesmos no longo e duro camiño, outros simplemente por ocio e pasar uns días cos amigos, ... ,; pero sexa cal sexa a motivación está claro que cando se chega ata a Praza do Obradoiro todos quedan abraiados coa grandeza da Catedral, e son poucos os que non se deitan ou sentan a contemplala.
Hai diversos camiños para chegar ata alí, e cada un ven dende unha punta do mundo.
Cada semana imos ir coñecendo un deles, esta semana toca o Camiño de Fisterra-Muxía:

Esta ruta xacobea, ten a súa orixe na cidade de Santiago e a súa meta no cabo Fisterra e no Santuario da Virxe da Barca.
Moitos son os peregrinos que deciden prolongar a súa viaxe ata a Costa da Morte, posto que para os mais antergos era a punta máis occidental de Europa, e o tramo final dun itinerario marcado no ceo pola Vía Láctea.
O Códice Calixtino fala que os discípulos de Santiago foron ata Fisterra para pedir permiso para enterrar ao Apostol en Compostela e alí foron encarcelados, pero logo conseguiron fuxir e cando ían ser atrapados cruzaron unha ponte que se derrumbou ao paso da tropa romana que os perseguía.
Hoxe é típico queimar a roupa do camiño e facer unha foto mentres descansas e te concentras ti só aos pés do Faro.

http://caminodesantiago.lavozdegalicia.com/camino/fisterra-muxia/

AS ETAPAS DESTE CAMIÑO

Etapa 1: Santiago a Negreira

Etapa 2: Negreira a Olveiroa

Etapa 3: Olveiroa a Fisterra

Etapa 4: Olveiroa a Muxía

Etapa 5: Fisterra a Muxía

Todos os días podemos acceder a páxina de MeteoGalicia para saber o tempo que nos espera ao longos dos distintos camiños e ademáis podemos indagar tamén polas curiosidades e pola historia que nos contan de cada camiño.

Deica a vindeira semana que viaxemos ata Santiago por outro dos camiños!!!!

De parques

O PARQUE NATURAL DE BAIXA LIMIA-SERRA DO XURÉS

O parque comeza en Ourense e ao cruzar a liña que o separa de Portugal convértese no Parque Peneda-Gerés... Aquí os bosques non entenden de fronteiras.

Tal vez por iso estas son as terras do Couto Mixto, un territorio que nunca pertenceu nin a España nin a Portugal e cuxos habitantes elixían a nacionalidade que desexaban o día da súa voda.

Un mundo de grandes árbores, lobos, corzos e cabalos salvaxes que hai 2.000 anos xa era atravesado de norte a sur pola Vía Nova construída polos romanos para unir Astorga e Braga. 

Xa non pasan por aquí as lexións, pero a cambio podes atopar grandes paisaxes nos pobos e camiños do Parque. Marabillas como a fervenza da data ou aldeas sorprendentes como Casolas, construída nun terreo cun 20% de inclinación. E tamén, achados inesperados como o das vacas "cachenas", unha raza de pequeno tamaño con cornos enormes. 

A UNESCO declarou o Parque de o Xurés como Reserva da Biosfera. É unha Reserva da Biosfera Transfronteiriza situada entre España e Portugal que se estableceu sobre a base da continuidade biogeográfica das Serras Galaico-Miñotas e os seus vales compartida por ambos os países. 

A importancia do sitio desde un punto de vista ecolóxico débese á riqueza dos ecosistemas forestais e de turberas e un alto nivel de especies endémicas que se desenvolveu polas influencias climáticas entre o océano Atlántico e o Mediterráneo. As comunidades locais forman parte integrante da paisaxe rexional, establecéronse centros para o desenvolvemento sustentable na reserva de apoio aos municipios nos seus esforzos por fortalecer os criterios de sustentabilidade ambiental no desenvolvemento local. 

Comer con frío...

SOPA DE MARISCO

INGREDIENTES

-  Unha pescada

- Un kilo de ameixas 

- Un kilo de gambas

- Un kilo de mexillóns 

- 500 gramos de cola de rape limpa

- Unha cebola

- Un par de dentes de allo

- Viño branco

- Pementón

- Guindillas

PREPARACIÓN

O primeiro que faremos será cocer o peixe, a pescada e o rape. Deixámolo cocer uns 15-20 minutos; para logo limpalo moi ben e desmenuzarlo. O caldo sobrante do seu cocción RESERVÁMOLO. 

Despois facemos o mesmo, coas ameixas, as gambas e os mexillóns; RESERVANDO os seus caldos tamén; pelando posteriormente as gambas, e quitándolles as cascaras aos mexillóns. É habitual que as ameixas conteñan un pouco de área. O ideal é deixalas polo menos unha ou dúas horas na auga, así que procura facelo con suficiente antelación. 

A continuación, nunha cacerola grande a lume lento, vertemos o caldo de peixe que RESERVAMOS, incorporamos os anacos que desmenuzamos de rape e de pescada. Este tipo de peixe adoita gustar a todo o mundo polo seu bo sabor, pero ademais disto a pescada ten un alto contido nutricional como lle ocorre á maioría dos clasificados como peixes brancos. Tamén engadimos as gambas, ameixas, mexillóns cos seus respectivos caldos e imos dando volvas e rehogando moi ben. 

Mentres isto vai collendo consistencia, imos a pochar nunha tixola a cebola moi picadita, os ajitos cun bo chorro de viño branco; este tipo de viño obtense a partir dalgunhas variedades de uvas brancas, para a súa elaboración se fermenta o mosto sen as sementes nin a pel. Cando vexamos que ten un ton dourado apartámolo do lume e engadimos á pota. 

Acto seguido, engadímoslle un pouco de pementón ao gusto, unhas guindillas e seguimos removendo uns minutos máis. Entre os distintos tipos de pementón que existen podemos elixir o que máis nos guste, ten especial coidado se elixes algún picante, pois o seu sabor marcará moito a toda a receita. E listo xa temos esta contundente receita de sopa de marisco tradicional. 

ATA O ANO QUE VEN ENTROIDIÑO....

Esta fin de semana é o adeus do Entroido.
Son moitas as comarcas que celebraron onte sábado e hoxe domingo o Día da Piñata.
En Carballiño celébrase hoxe domingo a "XII Festa da Cachucha", como parte das festas do Entroido e xa como cerre ata o vindeiro ano. Nela non só se come a cachucha senón que tamén hai comparsas e folión que animan as rúas carballinesas. Ás 17,00 horas porase o punto e final co desfile de comparsas e cun gran baile na Praza Maior.

foto do Concello de Xinzo de Limia

En Xinzo de Limia e en Verín tamén se despiden hoxe da súa festa grande co Domingo de Piñata onde os nenos serán os protagonistas e rematarase a xornada coa actuación da Orquesta "La Fórmula".

La Región

A conta atrás comeza para un novo entroido....

La Región

VIAXE DE ENTROIDO

A MONDARIZ

Mondariz é un municipio da provincia de Pontevedra, na comunidade autónoma de Galicia, e unha vila do devandito municipio, capital do mesmo.

O municipio está situado ao pé da vertente suroccidental da Serra de Ou Suído, no sur da provincia de Pontevedra. Ao norte está limitado polo municipio de Fornelos de Montes e Pazos de Borbén; ao leste polo de Covelo; ao sur polo da Cañiza e Salvatierra de Miño e ao oeste polos de Mondariz Balneario, Puenteareas e Pazos de Borbén.

PARA VISITAR

Castelo de Sobroso

Está situado dentro do termo da entidade local menor de Villasobroso, nas inmediacións do monte Landín, presidindo o propio territorio do pobo sobroseño e divisándose desde as súas torres máis de cincuenta pobos de Galicia até a fronteira de Portugal.

Ponte románico de Cernadela (Riofrio)

Situado no núcleo do mesmo nome, dentro da demarcación parroquial de Riofrío sobre o río Tea, pero limitando con Mondariz, a capital municipal; esta construción servía de paso para multitude de viandantes que acudían a diferentes feiras en ambas as beiras do río Tea. Polo municipio de Mondariz pasou unha vía romana e diso actualmente consérvase a ponte de Cernadela, o cal foi reformado no século XV. Esta ponte consta de cinco arcos e é un dos lugares máis frecuentados para os turistas que chegan a Mondariz. Como testemuña do paso da civilización romana por terras de Mondariz tamén se conservan no museo de Pontevedra diferentes achados da época como son unha ánfora de grandes dimensións e un ronsel antropomorfa.

PARA RELAXARSE NON ESQUEZAS PARAR NON BALNEARIO...

POSTRE RICO

ORELLAS DE ENTROIDO

INGREDIENTES

• 2 ovos pequenos
• 50 ml de anís ou augardente de cana
• 500 g de fariña trigo
• Un chisco de sal (5 g.)
• 100 g de manteiga ou manteiga de porco (receita orixinal)
• 120 g de azucre glass
• O raiado dun 1 limón, unha laranxa ou 2 mandarinas (ao voso gusto)
• 200 ml. de auga tépeda
• Azucre glass para espolvorear
• Aceite de oliva extra virxe (para fritir as orellas)

ELABORACIÓN

Lavamos a froita que elixísemos para darlle sabor ás nosas orellas: limón, laranxa ou mandarina. A min encántame con laranxa, pero aquí vai por gustos. Raiamos a laranxa e reservamos.

Nun bol grande botamos a auga amornada, un belisco de sal, a manteiga previamente derretida, a ralladura dunha laranxa, o azucre, o anís e os ovos. Batemos ata que nos quede unha crema sen grumos. A continuación imos engadindo a fariña de trigo aos poucos mesturando primeiro con varillas e logo coa man.

Amasamos até que nos quede unha masa graxa e manexable, é moi suave de traballar e cun aspecto húmido parecido á masa dos pestiños. Neste caso o segredo da masa, todas teñen un, é o repouso. Con deixala repousar unha hora é suficiente, pero se a deixades na neveira que sexan dúas ou tres horas. Lembrade que se vos sobra podedes congerlarla.

O seguinte paso é o estirado da masa, collemos porcións de dous centímetros, do tamaño dunha noz. Esmagamos un pouco e estiramos na encimera da cociña coa axuda do rodete ou dunha botella. Un pequeno truco é untar con aceite de oliva o rodete para que sexa máis fácil o estirado pero non debemos empregar fariña aínda que se pegue, se nos pasase podemos untar a zona de traballo tamén cun pouco de aceite de oliva.

Os panos de orella deben de quedar super finos, como o papel, o máis posible. Este paso é moi importante porque unhas orellas grosas non van gustar, o que imos conseguir é comer tostas fritas, lembrade: moi finas. Con estas medidas dá para uns 20 panos de 18cmx12cm máis ou menos.

Agora é o momento de darlle a forma se queremos, cos dedos facemos un pliegue nun lateral dándolle a forma desexada, neste caso de orella, pano, láminas? aquí ao gusto do cociñeiro/a...