Parque Natural Fragas do Eume
Fragas do Eume é un dos bosques atlánticos de ribeira mellor conservados de Europa. Dentro das súas 9.000 hectáreas de extensión viven menos de 500 persoas, o que dá unha idea do estado virxe destes exuberantes bosques que seguen o curso do río Eume. O parque ten a forma dun triángulo cuxos vértices e fronteiras serían As Pontes, Pontedeume e Monfero.
A mellor forma de coñecer o parque é a pé. Así, se un sabe ver, quizá descubra aos juguetones trasgos que habitan nel. Carballos, chopos, fresnos, alisos, máis de 20 especies de helechos e 200 de líquenes danse aquí. Ás veces a vexetación é tan tupida que apenas deixa pasar a luz. Pero este bosque umbrío e segredo é xeneroso como as súas augas, fontes e fervenzas. Aquí non hai verde, aquí hai paisaxes de mil verdes. E escondido no corazón do bosque, o mosteiro de Caaveiro, un antigo cenobio con máis de 10 séculos de historia e unhas vistas espectaculares desta "fraga" máxica.
O Mosteiro de Caaveiro
San Xoan de Caaveiro é un dos máis pintorescos mosteiros de Galicia. Atópase no parque Natural de Fragas do Eume, no Val do Río Eume, na provincia da Coruña.
Magnífica paisaxe do Val do Eume onde se sitúa o Mosteiro de CaaveiroEl Mosteiro de San Juan de Caaveiro, segundo a tradición, foi fundado por San Rosendo para aglutinar a un grupo de anacoretas que vivían neste lugar tan apartado, alá pola primeiro metade do século X.
O que si se sabe con certeza é que primeiro foi un mosteiro benedictino altomedieval e que logo pasou a ser colexiata (pertencendo aos Cóengos Regulares de San Agustín). Tivo este cenobio gran influencia en toda a comarca de Pontedeume como se comproba en que no ano 1107, Alfonso VII doou ao abade Pedro e aos monxes de Caaveiro todas as posesións en que estaba asentado o Mosteiro. Tamén logra quedar exento da autoridade do arcebispado de Santiago de Compostela
Non se coñece con exactitude en que data converteuse o antigo Mosteiro benedictino en real colexiata agustiniana. Por varios documentos do século XIII sabemos que en Caaveiro, nesa centuria, xa estaban os Cóengos Regulares de San Agustín, pois non se menciona ao Abad e aos monxes sometidos á observancia da Regra Benedictina, como nos privilexios de Alfonso VII e Fernando II.
É por iso que se deduce que este cambio se produciría nalgún momento da segunda metade do século XII aínda que tamén se descoñece se foi porque os benedictinos decidiron adoptar a Regra de San Agustín ou porque, disolto o primitivo Mosteiro, reconstruíuse con cóengos regulares vindos desde outro lugar.
